Geschiedenis

Chiropractie is een natuurlijke geneeswijze, die herontdekt is in 1895 en nu bekendheid geniet over de gehele wereld.

De grondlegger van de chiropractie is de Amerikaan Daniel David Palmer (1844-1913). Zijn theorie is gebaseerd op die van Hippocrates, de "Vader van de geneeskunde", namelijk dat de oorzaak van zlekten in de wervelkolom gezocht kan worden. De door Hippocrates beschreven behandel methode voor de wervelkolom werd vijf eeuwen lang in praktijk gebracht.

Een van de patienten van dr. D.D.Palmer was Harvey Lillard. De man was 18 jaar geleden betrokken geweest bij een ongeluk en voelde daarbij iets kraken in zijn rug. Kort daarna werd hij bijna helemaal doof. Dr. Palmer onderzocht zijn wervelkolom en vond bij Harvey Lillard een pijnlijke plek in zijn nek, wat een verschoven wervel bleek te zijn. Hij duwde deze verschoven wervel weer op zijn plaats en de patient kreeg zijn gehoor korte tijd later weer terug. Aldus werd de grondslag gelegd voor de modeme chiropractie.

De wervelkolom beschermt het ruggenmerg, dat samen met de hersenen het centraal zenuwstelsel vormt.

Indien zich in de wervelkolom functiestoornissen voor doen, dan ontstaat er, zo stelde dr. D.D. Palmer, ook storingen in de doorstroming van de zenuwimpulsen door het ruggenmerg en de daaruit aftakkende zenuwen.

Door deze functiestoornissen in de wervelkolom op te heffen, kunnen zenuwimpulsen onbelemmerd hun doel bereiken, waardoor organen en weefsels goed kunnen functioneren.

In de meer dan 100 jaar van zijn bestaan is de wetenschap van de chiropractie steeds verder ontwikkeld en zijn meerdere behandeltechnieken ontstaan. Heden ten dage is chiropractie, na medicijnen en tandheelkunde, de meest verbreide vorm van geneeskunde in de wereld. Men treft overal op de wereld chiropractoren aan.